Historie

In de jaren dat KCVO bestaat zijn er vele evenementen georganiseerd. Sommigen waren van blijvende aard, sommigen waren van tijdelijke aard en sommigen zijn niet meer weg te denken uit de geschiedenis van KCVO. Het begon in maart 1967, toen KCVO geld nodig had voor de bouw van een eigen clubhuis. Hiertoe organiseerde de club een kwartjes-actie waarmee de bouw financieel ondersteund werd. Het was een succes want in februari 1968 kon men het nieuwe clubhuis in gebruik nemen. Het jaaroverzicht van 1969-1970 vermeldde dat er een groot sportfestijn gehouden was op 9 en 10 augustus 1969 met als hoogtepunten de ballonwedstrijd en de voetbalwedstrijd tussen de familie Oortwijn en de Gemeentepolitie. Van 14 tot 16 augustus 1970 werd er een jeugdsportweekend georganiseerd met als hoogtepunten de beatavond, de voetbalwedstrijd tussen de families Oortwijn en Brummel en de boerenbruiloft. Bij het 25-jarig bestaan van de club behoorde natuurlijk enige feesten. Zo werd er een receptie georganiseerd, een hele zaterdag van de jeugd en de feestavond op zaterdag voor leden en genodigden. Nog met de opbrengst van de kwartjes-actie in het hoofd, besloot men dat eenzelfde soort actie t.b.v. de verwarming in de kantine moest worden gehouden. De heer Coenen ontwierp stickers van KCVO en de opbrengst hiervan zou dit moeten gaan bekostigen. Op 4 februari 1974 kwam KCVO tot de oprichting van een ontspanningscommissie die onder andere kienavonden, droppingen en wandeltochten moesten gaan organiseren. Tien jaar later werd op het initiatief van het bestuur voor het eerst een verenigingsman en -vrouw van het jaar gekozen. In 1985 werd weer eens een beroep gedaan op de leden van de club. Voor de uitbreiding van het oefenveld was geld nodig en dit gebeurde door een lopathon te houden en de opbrengst was niet mis: maar liefst 15.000 gulden werd opgehaald door de leden. Twee jaar later was het tijd voor het 40-jarig bestaan van de club. Door een enthousiaste groep mensen werd hard gewerkt aan de voorbereidingen m.b.t. dit jubileum. Er werd o.m. een jeugddag, een familiedag, een reünie en nog veel meer georganiseerd. Namens het jeugdbestuur introduceerde H. Hagen het 4 tegen 4 toernooi. Aan dit nog steeds bestaand evenement deden bij de eerste editie maar liefst 19 teams met gemotiveerde jongens en meisjes mee. Voor de aanleg van een lichtinstallatie werd tijdens het 45-jarig bestaan van KCVO een superverloting. Op 29 september werd deze dan ook officieel in gebruik genomen bij een wedstrijd tussen KCVO en Epe. Het rommeltoernooi dat in de vergetelheid was geraakt werd op 28 mei 1995 nieuw leven ingeblazen. Het werd een echte familiedag met voetbal, volleybal, 4 tegen 4, een springkussen en een karaokeshow. De winter daarop organiseerde KCVO i.s.m. ijsvereniging 'De Cannenburgh' een nostalgisch ijsfeest onder de naam 'Cannenburgher Nacht'. Gezien de opkomst en de reacties was men boven verwachting geslaagd. Het bijzondere gouden jubileum van de club naderde maar er was wel geld nodig voor de financiering van het programma in dat jaar. Ten bate hiervan werd er op 10 mei 1996 een lopathon georganiseerd. De opbrengst was dit keer 7500 gulden.

Het eerste elftal altijd rijkelijk gevoed door onze eigen jeugd want het is wel degelijk zo dat een club die geen jeugd heeft, geen toekomst heeft. Het pupillenvoetbal bij KCVO startte officieel pas in 1959 en wel met twee elftallen van 10 tot 12 jaar. Er werd wel vanaf 1953 meegespeeld in diverse toernooien maar de echte competitie begon in 1959. Deze speelde zich af in de gemeente Epe en werd georganiseerd door een commissie, samengesteld uit de verschillende verenigingen. De start was een competitie voor 10 tot 12-jarigen (nu de D-pupillen) met elftallen op hele velden met verlaagde doelen. Vanaf 1970 gingen bij KCVO ook de jongens van 8 tot 10 jaar (de E-pupillen) in competitieverband spelen en in 1980 begon KCVO ook met een competitie voor de jongens van 6 tot 8 jaar (F-pupillen). Het veld was echter veel te groot voor deze twee leeftijdscategorieën en daarom werd vanaf 1985 voor de F- en vanaf 1990 voor de E-pupillen op halve velden met kleinere doelen en zeventallen gespeeld. In 1995 startte KCVO met trainingen voor 5-jarigen. Die werden op zaterdagmor-gen door verschillende trainers bekend gemaakt met de beginselen van het voet-balspel. Natuurlijk was er ook juniorenvoetbal. Dat begon veel eerder maar veel is daarover helaas niet bekend. Vele jaren had KCVO in ieder geval meerdere elftallen in de A-, B- en C-klasse voetballen. Maar voetballen in competitieverband was niet het enige dat de jeugd bij KCVO deed. Nog steeds worden er door de jeugdcommissie o.m. zaalvoetbal, spelochtenden, droppingen, voetbaldagen en voetbalkampen georganiseerd. Een ander speciaal voor de jeugd (ook van buiten de club) georganiseerd evenement is het 4 tegen 4 toernooi. Op 17 en 19 mei 1988 werd dit toernooi voor het eerst voor de jeugd gehouden. Er werd gespeeld op veldjes van 20 bij 35 meter met doeltjes van 1 bij 1,50 meter. Maar liefst 19 ploegen, w.o. ook meisjes- en gemengde teams namen deel aan deze eerste editie. Niet alleen jongens willen voetballen. Tot dat besef kwam KCVO in 1996. Samen met de voetbalvereniging VIOS (ook uit Vaassen) introduceerde de club een meisjesteam bestaande uit zeven spelers die ook de mogelijkheid kregen om in competitieverband te spelen. Dit gebeurde op hele velden, met de goals op de 16 meter-lijn, zeven tegen zeven. Het meisjesteam is inmiddels in zijn geheel overgenomen door VIOS.

Een jaar na de oprichting van KCVO in 1947 deed de club voor het eerst met een team mee aan de competitie en bereikte het elftal een zesde plaats. Het team had nog geen trainer toen. Die kwam pas in het jaar 1953. Het was de heer Karel Weultjes. Het was toen nog niet zo'n succes. Hij begon met twee keer in de week trainen maar moest dit vanaf januari 1954 reduceren tot een keer in de week, vanwege de slechte opkomst op de trainingen. Een maand later werden de trainingen om dezelfde reden zelfs helemaal stopgezet. Het duurde tot 28 april 1959 voordat er een nieuwe trainer welkom werd geheten. Er was in de tussentijd echter wel wat veranderd. KCVO was inmiddels van de tweede klasse GBV gepromoveerd naar de eerste klasse GBV. De club was ook een stuk gegroeid. Het aantal spelende leden was inmiddels gestegen naar 67, waarvan 40 senioren en 27 junioren en er was een pupillenelftal wat nog niet in competitie-verband speelde. Toen de nieuwe trainer Willy Simons dan ook in 1959 de trainingen begon riep hij gelijk een waarderingssysteem in het leven, om de opkomst op de trainingen te verbeteren. De speler die het meeste punten verzamelde, die vooral op de trainingen te verdienen waren, kreeg een behoorlijke prijs. Dat wierp zijn vruchten af: in 1961 werd KCVO kampioen van de eerste klasse GVB maar promoveerde echter door een verloren promotiewedstrijd niet naar de KNVB. Op zondagmiddag 22 maart 1964 werd KCVO weer kampioen van die klasse en promoveerde dit keer wel naar de 4de klasse oost van de KNVB. Uit bij ABS uit Bathmen werd het 0-0. Voldoende voor beide clubs om hun opwachting te maken in de grote bond de KNVB. Het team stond toen o.l.v. de heer Bert Brekelmans, die in 1962 was aangesteld. Na negen jaar als trainer van het eerste elftal van KCVO werkzaam te zijn geweest, verliet de heer Brekelmans de club en werd opgevolgd door Rinus Hondelink een oud speler van Go Ahead uit Deventer. Deze hield het vier jaar vol en droeg toen de trainingen over aan Hans van Bussel een eigen lid van de vereniging. Daarna volgde in 1974 Herman de Jong en met hem volgde in 1976 eindelijk weer een kampioenschap. Met Jan Vreugd Vreugd startte KCVO voor de eerste maal in de derde klas, maar maakte echter ook de eerste degradatie na 31 jaar mee. Dat gebeurde in het seizoen '77-'78 en zo belandden de besten van de club weer in de vierde klas. In 1980 kreeg de heer Teun Mannessen de opdracht om KCVO weer in de derde klasse te krijgen. Hij had al ervaring opgedaan bij WSV en Klarenbeek en dit bracht KCVO dan ook nog hetzelfde seizoen het kampioenschap. Op 20 april 1981 stelde het team met een 4-1 winst tegen Columbia het kampioenschap veilig. Aan het einde van het seizoen '83-'84 vertrok de hoofdtrainer echter naar Wilp en droeg de leiding over aan Harrie Huntink. Deze kon echter niet voorkomen dat KCVO weer terug naar de vierde klasse ging. In een beslissingswedstrijd tegen Lettele ging het team met 6-0 onderuit en degradatie was een feit. In 1986 dreigde er bijna weer degradatie. Er was een wedstrijd die gewonnen moest worden om een beslissingswedstrijd te voorkomen. Gelukkig wist KCVO zich in de vierde klasse te handhaven door met 3-2 van mededegradatiekandidaat Beekbergen te winnen. Na het volgende seizoen vertrok Huntink naar sv Wissel. Hij werd opgevolgd door Paul de Bruin uit Apeldoorn. Het einde van het seizoen '87-'88 ontsnapte het eerste elftal andermaal aan degradatie. Eind 1989 gaf de Bruin te kennen te willen stoppen. Hij zag af van contractverlenging. De nieuwjaarsreceptie daarop deelde de voorzitter mede dat voor het seizoen '90-'91 Ch. Hanskamp als hoofdtrainer was gecontracteerd. Deze boekte in zijn laatste jaar een klein succesje: KCVO ontving een beker van het weekblad 'Veluwe Expres' omdat het eerste elftal de minst gepasseerde ploeg in de regio was in het seizoen '93-'94. Het was echter niet genoeg om te voorkomen dat de heer Hanskamp vertrok en Gerard van Bussel werd nu de hoofdtrainer van KCVO. Omdat het eerste van KCVO in het seizoen '95-'96 op een tweede plaats geëindigd was mocht het team meedoen aan de nacompetitie. Een allesbeslissende promotie-wedstrijd zat er echter niet in, want door een gelijk geëindigde wedstrijd tegen Wilp werd KCVO uitgeschakeld. KCVO bleef dus in de vierde klasse G en wist zich daar met gemak te handhaven. Aan het eind van seizoen '97-'98 ging de heer van Bussel echter weg naar Voorwaarts en liet de leiding over aan de heer Piet Diender. Vlak voor het einde van zijn tweede seizoen zag het bestuur zich echter genoodzaakt om de heer Diender te ontslaan. Harrie Huntink nam de laatste wedstrijden van hem over. Voor het seizoen daarop werd Stienus Haan van Columbia gecontracteerd. In het eerste seizoen onder zijn leiding schopte KCVO het tot de kwartfinales van de beker. Toen werden zij verslagen door Koninklijke UD. In het seizoen 2001/2002 was KCVO tot de laatste wedstrijd nog kanshebber op het kampioenschap. Het mocht niet zo zijn. Voor het team zat er zelfs geen periodekampioenschap in. In het seizoen 2002/2003 werd dit ruimschoots goed gemaakt. Het eerste elftal draaide vanaf het begin al bovenaan mee. Hoewel zij wederom een periodekampioenschap verspeelden, stonden zij aan het eind van het seizoen toch in de nacompetitie. De tweede plek in de competitie gaf namelijk recht op het periodekampioenschap dat de uiteindelijke kampioen, Eerbeekse Boys had behaald. In de nacompetitie boekte KCVO louter overwinningen. Achtereenvolgens werden Dalfsen en Victoria Boys verschalkt. De finale van de nacompetitie stond op 1 juni 2003 op het programma. Op het veld van V en K wisten de KCVO'ers overtuigend te winnen van opponent Zutphen. Het werd 4-0 voor KCVO en promotie naar de 3de klasse B was een feit. In het seizoen 2003-2004 dat daarop volgende kreeg het 1ste elftal het opnieuw voor elkaar om voor promotie naar een hogere klasse te gaan spelen. Helaas redde het elftal het niet, maar het was opnieuw een knappe prestatie. KCVO bleef 5 jaar in de 3e klas met als trainers Ger Jan de Velde-Harsenhorst en Fred van Zutphen. Met deze laatste degradeerde KCVO weer naar de vierde klas. In het seizoen 2008-2009 werd onze club overtuigend kampioen (22 gespeeld 15 gewonnen 6 gelijk en slechts 1 verloren er werden 51 punten behaald en het doelsaldo was 47-21). Dit gebeurde o.l.v. Marc Mölder uit Terwolde. Na twee jaar degradeerde KCVO weer naar de bekende vierde klas. Trainer Gerton te Winkel nam het roer over en haalde in zijn tweede seizoen een nacompetitieplaats, maar Alexandria was te sterk. Hij werd in het seizoen 2014-2015 opgevolgd door de Apeldoorner André Wassink. KCVO staat op dit moment (januari 2017) eerste in 4G en heeft alle kans om misschien weer te promoveren naar de derde klas.

Het eerste seizoen dat er tegen een bal aan werd geschopt was er van een echt tenue nog geen sprake. Een wit overhemd (met knopen), een zwarte korte broek (met zakken) en een paar sokken waarvan de kleur niet belangrijk was, was al goed genoeg. Het eerste seizoen in de competitie bleven deze kleuren gehandhaafd. Het seizoen daarop veranderde het tenue echter in een witte trui met een blauwe broek en blauwe kousen met wit boord. Pas in het seizoen '53-'54 keerde de zwarte broek terug en werd er bovendien met zwarte kousen met een wit boord gevoetbald. Aan het begin van het seizoen '59-'60 deed de zwarte 'V' op het shirt zijn intrede. Deze verdween echter langzaam en zou pas in het jubileumjaar 1997 weer terug komen. In 1977 werden ter gelegenheid van het dertigjarig bestaan van de vv KCVO zeer verzorgd uitziende emblemen uitgereikt. Het was de bedoeling dat alle spelers per 1 maart hun shirt met dit embleem zouden sieren. Met de start van seizoen '82-'83 deed het amateurvoetbal met shirt-reclame ook zijn intrede bij KCVO. Zowel het eerste en het tweede als de A1 werd gesponsord door de firma Wielink. Nu voetbalt KCVO nog steeds in de 'zwarte broek en witte trui' gesierd met het embleem en de zwarte 'V'. Alle teams, van de F-pupillen tot de A1 en het eerste tot en met achtste, hebben inmiddels een sponsor op het shirt.

De voetbalkring Gemeente Epe, het overkoepelende orgaan waarin de zeven voetbal-verenigingen uit de gemeente Epe zijn vertegenwoordigd, besloot op 20 oktober dat met ingang van 7 november 1969 iedere vrijdagavond van 7 tot 9 in de Prins Willem Alexander sporthal in Epe zaalvoetbal zou worden gespeeld. In eerste instantie waren alleen de voetbalverenigingen Epe, KCVO en Wissel vertegenwoordigd op die avonden, om te trainen voor het tweede deel van de komende competitie. Op 9 januari 1970 konden de voetballiefhebbers kennis maken met deze tak van de voetbalsport. Er werden toen een serie vriendschappelijke wedstrijden gespeeld van het in deze omgeving nog onbekende zaalvoetbal. Een week later begon de competitie. KCVO en Wissel waren de meest toonaange-vende ploegen en in een onderling duel moest het kampioenschap worden beslist. De wedstrijd werd met 4-1 gewonnen door KCVO en zij waren daarmee de eerste kampioen in de zaalvoetbalcompetitie. Daarna stoomde het team door en het mocht zelfs Gelderland vertegenwoordigen in de strijd om de nationale zaalvoetbaltitel. Het team werd daarin zesde. Een jaar later werd KCVO weer kampioen van de gemeente Epe. In 1972 grepen zij ernaast maar een jaar later stonden ze er weer, waarbij ook het damesteam van KCVO kampioen in de zaal werd. Na deze flitsende start zakte KCVO's zaalvoetbalteams iets af, maar bleven wel altijd een woordje meespreken in de competitie. In 1980 kwam de eerste zaalvoet-balcommissie en het animo werd alleen maar groter. In het seizoen '88-'89 nam KCVO met maar liefst 5 teams aan de competitie deel. Dit seizoen bracht de club eindelijk weer eens succes, want op 7 April 1989 werd het tweede team kampioen. Het seizoen daarop kon KCVO zich met recht de grootste zaalvoetbalvereniging noemen. Er deden in dat seizoen maar liefst 8 teams mee. Verschillende teams proefden daarna nog het genot van promotie, maar een kampioenschap bleef uit. In 1997 mocht de zaalvoetbalcommissie de jubileumactiviteiten van het 50-jarig bestaan starten met een rommeltoernooi onder de zaalvoetballers.